ای درخت آشنا
شاخه های خویش را
ناگهان کجا
جا گذاشتی؟
یا به قول خواهرم فروغ
دستهای خویش را
در کدام باغچه
عاشقانه کاشتی؟
این قرارداد تا ابد میان ما برقرار باد :
چشمهای من به جای دستهای تو
من به دست تو آب می دهم
تو به چشم من آبرو بده
من به چشمهای بی قرار تو قول می دهم:
ریشه های ما به آب
شاخه های ما به آفتاب می رسد
ما دوباره سبز می شویم
پ.ن: کمی شعر برای زلالتر شدن...
روزهایی را میبینی، باورنکردنی.با کسانی آشنا میشوی که کاش نمیشدی و با کسانی روبرو میشوی که آرزو میکردی کاش زودتر دیده بودی.زندگی جاریست ، خوب زندگی کنیم.ثانیه ها برنمیگردند و ما مسئول تصمیمات خویشیم. اینجا مینویسم، هر وقت فرصتی داشته باشم. ازینکه اثری از خودم توی این دنیا به جا بذارم حس خوبی میکنم ، 14 سال از اولین پست اینجا میگذره ، قطعا من آدمِ اولین پستم نیستم
DAILY
بازیابی آرشیو وبلاگ
دستکش بافتنی
دست بافته های ره گذر
آرشیو پیوندهای روزانه
arCHive
سال 1389 شمسی
سال 1390 شمسی
سال1391 شمسی
سالهای 1392&1393
سال 1394 شمسی
سال 1395 شمسی
سال 1396 شمسی
سال 1397 شمسی
سال 1398 شمسی
سال 1399 شمسی
سال 1400 شمسی
سال 1401 شمسی
سال 1402 شمسی
شمسی 1403
TAGS
شعر (16)
ویسواوا شیمبورسکا (4)
نزار قبانی (3)
فاضل نظری (2)
FRIENDS
باباش و دخترش
حوله !
تاریخ بـی مصرف
محـاوراتـــ
مهربانوت
